Over mij


Mijn naam is Maya Posch, ik ben geboren op 4 september 1983 in Sijbekarspel, een klein dorpje in de buurt van Hoorn in Nederland. Op dit moment woon ik tijdelijk in Nederland totdat ik mijn eigen plek kan veroorloven ergens op deze planeet. Ik heb mijn eigen software en game development bedrijf, Nyanko, wat samen met een goede Canadese vriend heb opgericht. We zijn druk bezig om het een succes te maken.

Mijn favoriete kleuren zijn paars en roze, mijn favoriete boek is 'An Artist of the Floating World' bij Ishiguro Kazuo, en ik kijk veel anime series en films. Mijn hobbies omvatten lezen (voornamelijk fantasy), gitaar en piano spelen en leren viool te spelen. Ook ben ik helemaal gek van alles wat met technologie, wetenschap, en natuurlijk katten te maken heeft :D

Mijn leven tot nu toe is niet bepaald zonnig, echter, en ik zou zelf willen zeggen dat mijn leven zelfs nu meer bewolkte en regenachtige dagen kent dan het omgekeerde. Ten eerste is er het probleem van mijn hoogbegaafdheid. Ik heb een zeldzame vorm van hoogbegaafdheid ('visual-spatial learner with auditory deficiency') what zich in het kort uit in een algemeen toegenomen mentaal vermogen, niet beperkt tot een bepaald gedeelte, gecombineerd met extreme emotionele gevoeligheid en empathie. Het visuele-ruimtelijke gedeelte betekent dat ik in 'plaatjes' denk, en verbindingen tussen gerelateerde dingen snel realiseer. Vaak denken mensen dat ik een warhoofd ben, en niet geinteresseerd in veel dingen, maar in werkelijkheid is het omgekeerde waar. Het is gewoon dat er zoveel dingen en gedachten tegelijkertijd plaatsvinden in mijn hoofd dat het enige moeite kost om er orde in te houden. De auditory deficiency, oftewel 'gehoorsgebrek', betekent dat het communiceren met anderen door middel van gesproken woorden een stuk lastiger is voor mij dan voor anderen. Elke woord dat ik hoor moet worden 'vertaald' in een langdurig proces naar mijn interne 'formaat' alvorens ik het kan verwerken. Dit verklaard mijn voorkeur voor visuele methodes van communicatie, inclusief geschreven woorden in plaats van gesproken.

Hoogbegaafd zijn maakt het enorm moeilijk voor mij om een plek te vinden in de gemeenschap, daar beter zijn dan gemiddeld isn't gewaardeerd of wenselijk geacht. Ik ben een paar keer bijna gestopt met school omdat ik er geen interesse meer in had, maakte geen vrienden en hield mijn afstand omdat 'ze me gewoon niet begrijpen', en verstopte mij in het algemeen in alle kennis die het internet mij te bieden had.

Dan is er ook nog het tweede grote probleem dat mijn leven in een soort hel heeft veranderd. Het punt is dat eenieder die mij ziet aanneemt dat ik een gewone vrouw ben, iets waar mijn paspoort sinds begin 2012 het ook mee eens is. Het probleem? Intersexualiteit. Mijn lichaam is primair vrouwelijk, met enkele vrouwelijke secondaire geslachtskenmerken, echter de extern zichtbare geslachtsorganen zijn die van een man. Wat ik precies ben of hoe mijn lichaam in elkaar zit is nog steeds vrij onbekend. Volgens drie duitse MRI scan verslagen ben ik hermafrodiet, maar hier in Nederland beweren meerdere ziekenhuizen dat ze niets ongebruikelijks zien, of tenminste niet de aanwezigheid van vrouwelijke geslachtsorganen. De laatste jaren heb ik gepoogd antwoorden te vinden nadat ik begin 2005 mij opeens realiseerde dat ik nooit bewust de keuze had gemaakt tussen jongen en meisje en daarom emotioneel een kind was gebleven. Mijn omgeving inclusief mijn directe familie en de vriendinnen van mijn moeder hadden mij nooit behandeld als zijnde een jongen en ik kon mijzelf ook niet in een mannelijke rol zien, dus besloot ik richting een vrouwelijke rol te gaan.

Ik begon met het gebruik van vrouwelijke hormonen begin 2007 zonder voorschrijving door een arts na een volkomen gebrek aan medewerking van doktoren en psychologen die mij allemaal leken te willen hersenspoelen met de gedachte dat ik transsexueel zou zijn. Het continue aandringen bij hen dat ik transsexueel zou moeten zijn heeft ertoe geleidt dat ik deze benaming zeer onplezierig vind. Ik heb mijn lichaam nooit gezien als zijnde mannelijk, noch heeft mijn omgeving ooit zo gedaan. Ik heb geen behoefte om vrouw, of man, te worden. het enige wat ik wil is weten hoe mijn lichaam werkt en hoe het in elkaar zit zodat ik kan besluiten wat ik ermee kan doen om het zo goed mogelijk in het leven dat ik wil hebben in kan passen.

Op dit moment is er nog niet veel voortgang geboekt. De VUMC, wat het primaire ziekenhuis is met een gender team in dit land, hebben absoluut niets gedaan voor mij, ze hebben elke test geweigerd uit te voeren. Het enige wat ik wil is een paar testen en duidelijkheid over de MRI beelden, maar zelfs dat lijkt teveel. De medicijnen en behandelingen die ik onderga kosten mij duizend Euro's per jaar, wat ik mij slecht kan veroorloven. Recentelijk heeft het UMCG mij hormonen voorgeschreven. Ze weigeren op dit moment echter enige verdere onderzoeken en testen uit te voeren, waardoor ik in Nederland geen medische hulp meer kan krijgen.

Ik ben op dit moment bezig met John Hopkins Medical, het beste ziekenhuis in de VS en een van de beste ziekenhuizen in de wereld. Mijn hoop is dat zij mij zullen proberen te helpen en eindelijk in staat zullen zijn mij te vertellen wat er aan de hand is met mijn lichaam. Helaas wil mijn verzekeringsmaatschappij dit allemaal niet betalen, en zal alles dus door mij betaald moeten worden.

Iets anders onplezierigs is dat ik lijdt aan PTSS (post-traumatisch stress syndroom) door een verkrachting door een 'vriend' in 2006, verergerd door een aanranding door een andere jongen, een compleet gebrek aan behandeling hiervoor, meerdere andere slechte ervaringen, resulterend in de ontwikkeling van een instinctuele haat tegen alles gerelateerd aan sexualiteit en relaties, vooral wanneer een jongen en meisje betrokken zijn. Het heeft mij niet geholpen mijn lichaam meer te waarderen. Volgens mijn huidige therapeut lijdt ik ook aan PTSS door de slechte behandeling van artsen hier in Nederland.

Een gebeurtenis gedurende de laatste maanden van 2010 en begin 2011 hebben mijn PTSS verder verergerd, toen de nieuwe vriendin van mijn toenmalige huisgenoot samen met een vriendin van haar besloot dat het een goed idee zou zijn om mij het huis uit te treiteren, door gebruik te maken van elke zwakte, inclusief deze over mijn lichaam en door mij onwelkom te voelen. Dit resulteerde in een zelfmoordpoging die ik gelukkig overleefde, maar die mijn ogen hebben geopend voor het feit dat als ik ooit hulp en vrienden zal krijgen, dit niet in dit land zal gebeuren.

Ik heb gepoogd om te lobbyen bij de poltieke partijen in dit land, maar zonder enig succes. Er is voor zover ik kan zien geen belangstelling bij politici om het onderwijs over intersexualiteit te verbeteren, laat staan om te werken aan de formatie van medische protocollen voor gevallen van intersex. Dit is allemaal erg teleurstellend en bevestigd slechts weer dat er niets te vinden valt voor mij in dit land..

Ik ben op zoek naar vrienden... steun... liefde... misschien zelfs relatie, terwijl ik langzaam mijn vertrouwen in mijn eigen vaardigheden herwin, en mijn bestaan kan accepteren. Meer dan iets anders wil ik dat mijn conditie erkend wordt en opgelost zodat ik eindelijk mijn verzekeringsmaatschappij al het geld kan laten ophoesten, en zodat mijn officiele geslacht kan worden gewijzigd zodat ik niet meer hoef te verklaren waarom mijn ID kaart zegt dat ik een man ben terwijl niemand mij zo ziet. Op dit moment is een geslachtswijziging echter onmogelijk tenzij je een transsexueel ben, of officieel erkend ben als zijnde intersexueel. Het is allemaal erg delicaat, maar als ik er voor kan zorgen dat er voortgant blijft zal alles goed moeten komen, ondanks de negatieve toon van de meeste posts in mijn blog.


Frequently Asked Questions

Feiten: fenotype


Feiten: genotype


Onregelmatigheden

Enkele medische onregelmatigheden zijn opgetreden tijdens de afgelopen jaren, zie dit document voor een overzicht.

Zie ook de analyse van verschillende medische verslagen: Analyse van verslagen in de zaak Maya Posch


Problemen en Wensen

 
© Maya Posch